Artık Ölmek Çok Kolay


Ölüm...

Ne kolay kelime. Ne kadar acısız dilimize yapışır oldu son zamanlarda. Ne kadar eskidi...

Evet, ölüm eskiyor artık. Medyanın ölümleri artık sıradan haberler olarak vermesi, sonra PKK-TSK/ polis ikilemiyle birlikte toprağa gömülen nice canlar, artık ölümün adını eskitmekle birlikte zihinlerden ölüm imgesinin o dehşet verici esrarlı perdesini de kaldırıyor. Bunlara öncesinde Irak ve Filistin, sonrasında Suriye, Libya ve birçok yerdeki ölümleri de ekleyebilirsiniz.

Bayramdan dokuz-on gün önce... Bavullar hazırlanırken mutlu ve mesut aile tabloları evlerinde son hazırlıklarını yapıyor. Kimi giyeceklerini özenle kırışmasın diye yerleştirirken valizine, kimiyse çok özlediği topraklarına, arkadaşlarına kavuşmanın hayalleri içerisinde... Yola çıkana kadar, yol bitene kadar.

Dokuz gün öncesiyle bayram bitimi arasında tam 162 hayat... Evet, dün nice hayallerle yola koyulan nice insan şimdi hakkın rahmetinde. Ölüm eskidikçe ölenler çoğalıyor günden güne. Hem öyle başkalarınca bile isteye değil, aksine bilmeden, bir anda, ne olduğunu anlamadan...

Bilmiyorum, ne desem boşa kürek çekmiş olacağım.Tam o an... Trafik hakkında söylenen sözler anlamsızlaşıyor birden. Hatalar, dikkat eksikliği, araçtan kaynaklanan eksiklikler... Hepsi erteleniyor. Ölüm hakikati karşısında her şey sükûta eriyor. Zihinlerimizde açılan hayal odaları kapanıyor, yanlışlar fark ediliyor ama zaman geri dönüşü olmayan bir yolda ilerliyor.

Trafik bir canavar değil, aslında canavar olan kendi nefislerimiz. Bitmek bilmeyen isteklerimiz, hazırlıksız ve acele tavırlar, sonra yetersiz toplu taşıma araçları ve insanın değerini öncelemeyen zihin yapımız... Tüm bu canavar sebeplerle birlikte kucak açmıyor muyuz kazalara?

Bütün bunlarla birlikte kendi elimizle kendimizi öldürmemiz ise cabası. Ve kendimizi öldürmekle beraber başkalarını da öldürmek...
 
Ne zaman bu kıyım son bulacak bilmiyorum ama, bayram tatilinin uzaması hiç de hayra alamet olmuyor onu iyi biliyorum.

Bundan dolayı kimseye kızmak da istemiyorum.

Fakat bir yerlerde ölüm eskiyor, sonra yüzüne kimse bakmayacak ve artık bakmaz da oluyor…
Ölen her bir kişi için "innalillah" diyemiyoruz artık, zira sağımız solumuz her tarafımız ölüm dolu.
Çok çabuk ulaşılan, oldukça fazla miktarda bulunan şeylerin değeri olmazmış,  ölüm de o kervana katılıyor.

Artık ölmek çok kolay, intihar etmeye gerek yok vesselam...

on5yirmi5.com 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

G/özlerdeki Pencere

Resim
Pencerenin önünde şiir yazan gözler… Hayatlarını gönülleriyle anlatan umut işçileri… Nice açık, puslu ve kapalı duyguyu kirpiklerine korkuluk niyetine asan bir çift göz… Onlar pencerelerine yansıyan hayat filminin yönetmenleri. Senaryosunu kendi elleriyle yazdıkları kalın kitabın, tek kişilik, uzun cümleleri.  Bilinmedik bir hayatın öznesi onlar. Tükenmiş hayallerini hatırlayan anı defterleri... Ölümün ardı sıra koşturan hayat çobanları… Pencere, dünyayla kurdukları irtibatın tek kaynağıydı. Seslerini, gözleriyle duyuran suskun direnişçi gibilerdi. Cümleleri slogan niyetine pencere korkuluklarına, kanatlarına tuttururlardı. Sevgilerini pencere önü çiçeklerle büyütürlerdi . Bir başka duyarlardı o yüzden. Bir başka görürlerdi, görülürlerdi. Bir başka severlerdi… Ne zaman tıklatılsa pencereleri, yüreklerindeki ıslaklığın gözlerinde kümelendiğini görülürdü. Bir bekleyen olmanın zorluklarını anlatırdı hıçkırıkları.  Nice hayatın hikâyesini çizerken, aslında nefeslerindeki
Devamı

İkinci El, Temiz, Satılık Dert!

Resim
Dertlerimizi satılığa çıkarsak bir gün? Evet, bir gün gerçekten dertlerden kurtulmuş olsak... Her şey farklı bir güzelliğin merkezi olsa, hiçbir sızı yaşamasak... Evet dertlerimizi gerçekten satmış olsak... Ümmetin sızısını taşımasak yüreğimizde, kayıp kimlikler mezarlığına uğramasak, ikinci el bir hayatın son demlerinde oyalasak ömrümüzü... Kâinatın, sessizliğiyle kulaklara hoş bir sada bırakan sesinin hükmünü saklasak ses tellerimizde, yaşamın yaşanılmayan nesi varsa yaşasak doyasıya ve sabahları güneşin doğuşunu hiç hatırlamasak... Evet, bir gün gerçekten satsak dertlerimizi... Kaygısız bir sevgiye kucak açsak, hüzünsüz bir muhabbetin damarlarında dolaşsak ve gözyaşı değmeyen yastıklarımızın içine gömülsek.... Gecenin diriliğinde kaybolsak delice, ıssız sokaklarda yalnızlığı adımlasak, mezar taşlarında kendimizi arasak ve kıvrılsak soğuk bankların üzerine, buz tutmuş bir rüya görsek... Ya da gecenin karalığında boğazımıza düğümlenen bir içeceğin etkisiyle ka
Devamı

Vicdansız İnsanlığımız

Resim
Kimsenin kimseye üstünlüğünün olmadığı dünyada, hükümsüz üstünlükler fısıldıyor insan etrafına. Kaygıdan azade cümleler kuruyor devamlı. Bir şeyler kanıtlamaktan ziyade bir şeylerden sıkıldığını ifade ediyor. Kendisinden… Varlık üzerinden kavgaya tutuşanların hükümsüz prensiplerini toprak bile kabul etmiyor artık. Bir şey söylemek için sözü kirletenlerin harcı değil vicdandan bahsetmek. İnsanlığından utanmayanların egolarını patlatırcasına ölüme meydan okuyuşları, her seferinde acı bir kayıp olarak insanlık tarihimize ekleniyor. Bir şeylerin acısını hissetmek için nedense artık yorulmuyoruz. Acının böylesine çok olduğu dünyada, yorulmaya değer bulmadan yeni bir acıyla karşılaşıyoruz. İnsanlığımız vicdan eleğinde günbegün biraz daha boğuluyor… Vicdanlarına katran dökmüşlerin hunharca katliamlarından ziyade, vicdanımızın iyi-kötü dengesini bir ayarsızlıkla kaybetmesi daha da ürkütücü görünüyor. Namus ve iffet kaygısıyla bağrımıza ve insanlığımıza sığınan muhacirleri korumak
Devamı