Sevgili-3
Sevgili… Bir sabah namazı ferahlığında nefes almak isterdim, sonsuz bir nefes… Bir dünya kadar hüznü solumak ve dünyaca sonlanmak… Sonra tekrar dirilişin o enfes sesini duymak… Uykularda… Ölümdür uykular… Uyudukça kaybettim ben seni. Kazanmak için gözlerimi yeniden varlığa açmam gerekiyordu. Körleşen damarlarıma sıcacık bir göz yaşı kıvamında yeni bir heyecan… Ben tüm heyecanımı bir sabah vaktinde öten kuşa ödünç verdim. Mutmain olsun diye kalbim. Parça parça dirilsin mevcudat, parça parça hakikate bulansın cansız bedenim diye… Sevgili… Yaz ortasında soğuktan üşüyen parmaklarıma dokunduğunda rahmet, senin cübbene sığınıp kokunda kaybolmak isterdim. Ahdimizi yenileyip tebessümle saçlarımızdan akan damlalara ellerimizi açmak ve bu kadar kolay sonsuzluğun cezbesine kapılmak… Tüm bildiklerimi unutmak, tüm varlığımı senin dualarında kaybetmek, tüm dirilişimi asr’ın hüsranında saadete kavuşturmak… Hakkı ve sabrı tavsiye ederek değil, iman ederek… Ben daha imandayım