Bismillah..

Bismillahirrahmanirrahim..

Bu kez herşey ve yine ben şahit olsun, oku(n)duğuma, yaz(ıl)dığıma..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Soru mu, Yoksa Sorun mu?

Resim
Bir Sarmalın Tam Ortasında... Belki de gün gelir… Kapını çalar tüm siyaha çalan duygular... Karanlık bir dehlizde nefes vermekte olan siyah bir karıncanın adımlarında… Evet, o küçücük adımlarda... Kayboluşunu dile getirir satırlar. İstersin ki olsun… Olmasını istediklerince yüzüne inen tokatların sersemliğinde bırakırsın sokaklara ruhunu… Serseri bir mayın gibi patlamaya hazır bir şekilde gizlice kaldırımlara sığınırsın. Hasretine yazılan şarkının nakaratında... Bir türlü bulamazsın kendini. Sanki emanet bir yaşamda saklı emanet bir nefesi çekersin ciğerlerine. Hiçbir şeyi benimseyemezsin. Kaçmak istersin, nafile… Sabitlenirsin durdukça… Dünya daha da döner... Dünyan sonlanırken... Bir parçacık sevgi bulutunda, rahmet beklersin gözlerden düşen yaşlara… Belki de zahmet olursun yüreğine. Her şey bitmişçesine… Yük olursun her yere… Küçücük bedenini sığdıramazsın hayallerine. Gerçeklerinde yer bulamazsın kendine. Bir gün biter sahtelikler. Hayal kırıklıklarıy
Devamı

G/özlerdeki Pencere

Resim
Pencerenin önünde şiir yazan gözler… Hayatlarını gönülleriyle anlatan umut işçileri… Nice açık, puslu ve kapalı duyguyu kirpiklerine korkuluk niyetine asan bir çift göz… Onlar pencerelerine yansıyan hayat filminin yönetmenleri. Senaryosunu kendi elleriyle yazdıkları kalın kitabın, tek kişilik, uzun cümleleri.  Bilinmedik bir hayatın öznesi onlar. Tükenmiş hayallerini hatırlayan anı defterleri... Ölümün ardı sıra koşturan hayat çobanları… Pencere, dünyayla kurdukları irtibatın tek kaynağıydı. Seslerini, gözleriyle duyuran suskun direnişçi gibilerdi. Cümleleri slogan niyetine pencere korkuluklarına, kanatlarına tuttururlardı. Sevgilerini pencere önü çiçeklerle büyütürlerdi . Bir başka duyarlardı o yüzden. Bir başka görürlerdi, görülürlerdi. Bir başka severlerdi… Ne zaman tıklatılsa pencereleri, yüreklerindeki ıslaklığın gözlerinde kümelendiğini görülürdü. Bir bekleyen olmanın zorluklarını anlatırdı hıçkırıkları.  Nice hayatın hikâyesini çizerken, aslında nefeslerindeki
Devamı

Vicdansız İnsanlığımız

Resim
Kimsenin kimseye üstünlüğünün olmadığı dünyada, hükümsüz üstünlükler fısıldıyor insan etrafına. Kaygıdan azade cümleler kuruyor devamlı. Bir şeyler kanıtlamaktan ziyade bir şeylerden sıkıldığını ifade ediyor. Kendisinden… Varlık üzerinden kavgaya tutuşanların hükümsüz prensiplerini toprak bile kabul etmiyor artık. Bir şey söylemek için sözü kirletenlerin harcı değil vicdandan bahsetmek. İnsanlığından utanmayanların egolarını patlatırcasına ölüme meydan okuyuşları, her seferinde acı bir kayıp olarak insanlık tarihimize ekleniyor. Bir şeylerin acısını hissetmek için nedense artık yorulmuyoruz. Acının böylesine çok olduğu dünyada, yorulmaya değer bulmadan yeni bir acıyla karşılaşıyoruz. İnsanlığımız vicdan eleğinde günbegün biraz daha boğuluyor… Vicdanlarına katran dökmüşlerin hunharca katliamlarından ziyade, vicdanımızın iyi-kötü dengesini bir ayarsızlıkla kaybetmesi daha da ürkütücü görünüyor. Namus ve iffet kaygısıyla bağrımıza ve insanlığımıza sığınan muhacirleri korumak
Devamı