Sevgili-3
Sevgili…
Bir sabah namazı ferahlığında nefes almak isterdim, sonsuz
bir nefes… Bir dünya kadar hüznü solumak ve dünyaca sonlanmak… Sonra tekrar
dirilişin o enfes sesini duymak… Uykularda…
Ölümdür uykular… Uyudukça kaybettim ben seni. Kazanmak için
gözlerimi yeniden varlığa açmam gerekiyordu. Körleşen damarlarıma sıcacık bir
göz yaşı kıvamında yeni bir heyecan…
Ben tüm heyecanımı bir sabah vaktinde öten kuşa ödünç
verdim. Mutmain olsun diye kalbim. Parça parça dirilsin mevcudat, parça parça
hakikate bulansın cansız bedenim diye…
Sevgili…
Yaz ortasında soğuktan üşüyen parmaklarıma dokunduğunda
rahmet, senin cübbene sığınıp kokunda kaybolmak isterdim. Ahdimizi yenileyip
tebessümle saçlarımızdan akan damlalara ellerimizi açmak ve bu kadar kolay sonsuzluğun
cezbesine kapılmak…
Tüm bildiklerimi unutmak, tüm varlığımı senin dualarında
kaybetmek, tüm dirilişimi asr’ın hüsranında saadete kavuşturmak… Hakkı ve sabrı
tavsiye ederek değil, iman ederek… Ben daha imandayım sevgili… Salih amel
kılamadım kendimi…
Sevgili…
Tüm sevgileri doldursak da kalbimize, senin sevgin kadar
olmayacağını biliyorum. Tüm hüsranları ve hüzünleri anlatsak da senin kadar
yaşayamayacağımızı görüyorum. Biz değerimizi anlamadık, biz seninle
değerleneceğimizi göremedik.
Dudaklarımızda yarım kalan fısıltılar, ayaklarımızda yarım
kalan davamız, gözlerimizde yarım kalan şükürler, gönüllerimizde yarım kalan
tevbeler… Biz hiçbir şeyi tam yapamadık sevgili… Hep eksik kokladık baharı, hep
az ağladık, hep çok güldük, hep çok konuştuk… Azlık ve çokluk değildi önemli
olan, fakat biz az ve çok dengesizliğinde niteliğin niceliğe üstünlüğünü
anlayamadık… Kaybettik…
Şimdi gökyüzüne bakıyorum… Siyah bulutlar rüzgarın peşine
takılmış gidiyorlar… Ben siyah bulut… Daha büyümedim galiba… Siyahlık büyüyor
durmadan, ben küçülüyorum. Siyahlık büyümesin kalbimde artık… Dua edelim… “Allah’ım
kalbime bir nur… Nur…” Nur olur musun kalbime ey sevgili…
Sevgili…
Şimdi ezansız vaktin üsküdar’ında karanlığa çeyrek kala sevgi
yazıları sonlanır mı bilmiyorum…
Bildiğim tek bir şey var ki, bir gün daha güçlü çalacağım kapını…
Bir sabah ezanı vakti, üsküdar’da yine…
Yorumlar
Yorum Gönder